toen ik je voor gezocht en niet gevonden moest opgeven
en mijn zus zich zorgen maakte omdat er weer een man mijn hoofd bewoonde

liet ik je gaan. of natuurlijk niet,
ik liet de ketting van mijn gedachten even veren.

ik zou willen zeggen dat ik je overal heb gezocht maar om eerlijk te zijn
heb ik nauwelijks gekeken.

ik heb aan alles zitten voelen want op de tast kwam ik je vaker tegen.
ooit had ik een erg mooie vriendin en probeerde ik haar hand in de mijne te nemen

die ze afschudde als een doorweekte paraplu. het spijt me dat alles wat ik tegen je zei
een vervolg daarop was

dat ik mijn hand allang kwijtgespeeld had
toen je nog van plan was me de jouwe te geven.